Czy wiecie kto to jest kosmonauta? Jakim pojazdem podróżuje kosmonauta ? Zapraszam was do wykonania pierwszego zadania :)
- Układanie sylwety rakiety z klocków w kształcie figur geometrycznych lub kształtów wyciętych z papieru.
- Ćwiczenia słuchowe Co to za dźwięki?
Metalowe przedmioty, parawan.
Rozpoznawanie odgłosów wydawanych przez metalowe przedmioty, takie jak np. monety,
klucze, łyżki, pokrywki. R. pokazuje zgromadzone przedmioty. Dzieci je nazywają, określają, do czego one służą. Przedstawienie dźwięków, jakie wydają te przedmioty; rozpoznawanie ich przez dzieci, schowane za parawanem lub odwrócone tyłem do źródła dźwięku
- Zabawa ruchowa – Podróż rakietą.
R. wyznacza miejsca startu i mety – lądowania. Dzieci są rakietami. Na podany sygnał rakiety startują – dzieci wykonują umowne ruchy w coraz szybszym tempie, a następnie biegają za R., czyli podróżują w kosmosie. Po wykonaniu jednego okrążenia lądują – przykucają
R. powtarza zabawę kilka razy
- Słuchanie wiersza Jadwigi Koczanowskiej Ufoludki.
W piaskownicy za przedszkolem
wylądował srebrny spodek,
a ze spodka już po chwili
ufoludki wyskoczyły.
Małe, zwinne i zielone,
mądre i zaciekawione,
wymierzyły i zbadały
ławki, piłki, trawnik cały
- Praca plastyczna Statek kosmiczny – wykonanie pracy dowolna techniką ( rysowanie, malowanie farbami, wyklejanie)
Praca dla Lilianki i Melanii :)
- Karta pracy, cz. 3, nr 70. − Posłuchajcie nazw planet. Powiedzcie, jak nazywa się pierwsza, druga, trzecia… ósma planeta, licząc od Słońca. Zainteresowanie dzieci tą tematyką. Wyjaśnianie znaczenia słów: kosmos, planety, przestrzeń międzyplanetarna, rakieta, sputnik, UFO, pojazd kosmiczny.
Zachęcanie do zdobywania informacji, ilustracji i materiałów potrzebnych do wykonania gazetki o kosmosie; wspólne wykonywanie jej z rodzicami; zachęcanie do posługiwania się pojęciami: kosmonauta, pojazd kosmiczny, baza kosmiczna.
Książki, ilustracje o tematyce związanej z kosmosem. - Słuchanie opowiadania Schima Schimmela Dzieci Ziemi – pamiętajcie (w tłumaczeniu Eleonory Karpuk).
Karta pracy, cz. 3, nr 70.
Oglądanie obrazka i krótkiego filmu przedstawiającego Układ Słoneczny.
https://www.youtube.com/watch?v=7RiOkT1ggVI
Wyjaśnianie pojęcia Układ Słoneczny. Układ Słoneczny to Słońce i osiem krążących wokół niego planet.
Słuchanie nazw poszczególnych planet, nazywanie: tej, na której żyjemy (Ziemia), największej (Jowisz), najmniejszej (Merkury), znajdującej się najbliżej Ziemi (Wenus). Uświadomienie dzieciom, że planety krążą wokół Słońca w różnej odległości (Słońce – Merkury – Wenus – Ziemia –Mars – Jowisz – Saturn – Uran – Neptun).
Słuchanie opowiadania.
Gdzieś w najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży cudownie błękitny świat. Z daleka wygląda on jak prześliczna, niebiesko-biała, zamglona marmurowa kula. Ale im bardziej się zbliżamy, tym więcej widzimy kolorów – czerwienie, brązy, żółcie i wszystkie odcienie zieleni. Jest wiele światów unoszących się w przestrzeni, ale ten świat jest szczególny. To nie jest zwykły świat. Są bowiem na nim zwierzęta. Miliardy zwierząt. Więcej zwierząt niż wszystkich gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. A wszystkie owe zwierzęta są dziećmi tego świata. Ponieważ ten świat jest ich Matką. My zaś nazywamy go Matką Ziemią. Zwierzęta nie są same na Matce Ziemi. Żyją tu również ludzie. Miliardy ludzi. Jest ich więcej niż gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. Oni także są dziećmi Matki Ziemi. Tak więc zwierzęta i ludzie, i Matka Ziemia – to jedna wielka rodzina. I bawią się tu delfiny. I śpiewają ptaki. I tańczą gazele. I żyją ludzie. W najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży rodzina Matki Ziemi. I zwierzęta pamiętają. One pamiętają Matkę Ziemię z czasów, zanim pojawili się na niej ludzie. Pamiętają czas, gdy lasy były gęste, bujne i zielone. Gdy oceany i rzeki, i jeziora były przejrzyste i krystalicznie czyste. Gdy niebo było jasne i tak błękitne. Zwierzęta pamiętają też chwile, kiedy ujrzały pierwszych ludzi. Na początku zaledwie kilku. Ale potem coraz więcej i więcej, aż ludzie rozeszli się po całej Matce Ziemi. Mimo to nadal zwierząt było więcej niż ludzi. I ludzie dzielili się Matką Ziemią ze zwierzętami. Jeszcze pamiętali, że zwierzęta są ich siostrami i braćmi. Jeszcze pamiętali, że stanowią cząstkę jednej wielkiej rodziny. I zwierzęta, i ludzie – to oczy i uszy, i serce Matki Ziemi. Więc kiedy bawiły się delfiny, bawiła się Matka Ziemia. Kiedy śpiewały ptaki, Matka Ziemia śpiewała. Kiedy tańczyły gazele, Matka Ziemia tańczyła. A kiedy ludzie kochali, kochała i Matka Ziemia. Mijały lata, rodzili się ludzie. Coraz więcej i więcej, i więcej. Aż wreszcie ludzi było więcej niż zwierząt. I ludzie zapomnieli. Zapomnieli dzielić się ze zwierzętami ziemią i wodą, i niebem Matki Ziemi. Zapomnieli, że zwierzęta to ich siostry i bracia. Zapomnieli, że wszyscy są cząstką jednej wielkiej rodziny Matki Ziemi. Ludzie zapomnieli. Ale zwierzęta pamiętały. Wiedziały, że kiedyś będą musiały ludziom o tym przypomnieć. I teraz każdego dnia nasze siostry i bracia przypominają. Bo kiedy bawią się delfiny, ludzie pamiętają. Kiedy śpiewają ptaki, także pamiętają. Kiedy tańczą gazele, także pamiętają. A kiedy ludzie będą pamiętać, będą też kochać.
– Rozmowa na temat opowiadania. Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu Ziemi, jej mieszkańców, ich postępowania.
- Zabawa orientacyjno-porządkowa Start rakiety.
Rodzic odlicza: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0. Podczas odliczania dzieci rytmicznie klaszczą w dłonie z narastającą prędkością, następnie, na wysokości brzucha, rysują spiralę (maszyny zaczynają pracować), wydając dźwięk: Bzz (rakieta startuje). Sstaaart – rytmicznie uderzają dłońmi o uda, rakieta wystartowała – wyskakują w górę, wymachują ramionami do góry, wydają okrzyk: Hurra! Lot rakiety – dzieci poruszają się po pokoju przy dźwiękach tamburynu, klaśnięć w ręce przerwa w muzyce oznacza lądowanie.
- Wykonywanie pracy przedstawiającej naszą planetę.
Kolorowe gazety, nożyczki, bibuła, flamastry, klej.
Wycinanie z kolorowych gazet elementów wybranych przez dzieci.
Przyklejanie ich na jasnozielonych kartkach w kształcie koła.
Uzupełnianie szczegółów flamastrami i kolorową bibułą.
Wspólne oglądanie pracy; zachęcanie do wypowiedzi na temat własnych prac.
- Karta pracy, cz. 3, nr 71.
− Odwzorujcie rysunki rakiety i ufoludka. Rysujcie po śladzie, nie odrywając kredki od kartki.
Pozdrawiam Was serdecznie. Miłego dnia :)
Comments are closed.