Maj Niby tacy sami, a jednak inni
Dzień 1 Dzieci takie jak my
Na początek posłuchajcie piosenki Majki Jeżowskiej Kolorowe dzieci
Rodzic rozmawia z dziećmi o różnicach i podobieństwach między ludźmi:
różnice: kolor skóry oczu, język (mowa), kultura, przyzwyczajenia,
podobieństwa: budowa ciała, jedna mama, takie same prawa.
♥ Inni, a tacy sami – słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Język migowy.
• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Język migowy.
Od samego rana Ada przygotowywała się na spotkanie z nową koleżanką, Kasią. Okazało się,
że tata Kasi jest bardzo zdolnym architektem i będzie pracował w tym samym biurze co tata Ady
i Olka. Obie rodziny umówiły się w małej kawiarence w galerii, tuż obok bawialni dla dzieci. Ada
bardzo lubiła poznawać nowe osoby i rozmawiać z nimi o tym, w co lubią się bawić. Tym razem
Ada była szczególnie przejęta spotkaniem, bo dowiedziała się od rodziców, że Kasia nie słyszy.
– Na żadne ucho? – dopytywała się Ada. – Ani troszeczkę?
– Ani troszeczkę.
– To jak my się będziemy bawić?
– Jestem pewna, że znajdziecie na to sposób – uśmiechnęła się mama.
Ada próbowała zatykać sobie uszy i prosiła Olka, żeby coś do niej mówił.
– Mam fajną siostrę – powiedział Olek.
– Co mówisz? – spytała Ada.
– Moja siostra jest najlepszą siostrą na świecie!
– Ecie-pecie? Nic nie rozumiem… Tej Kasi musi być bardzo trudno – stwierdziła Ada.
W galerii panował gwar. Z głośników płynęła muzyka, w bawialni słychać było piski i śmiech
rozbawionych dzieci. Obie rodziny przywitały się słowami „dzień dobry” i podały sobie ręce. Ada
stanęła naprzeciwko Kasi i nie wiedziała, czy ma coś powiedzieć, czy nie. Przecież Kasia i tak nie
usłyszy. Jednak dziewczynka uśmiechnęła się i rękami zrobiła przyjazny gest. Ada zrozumiała,
że to jest powitanie, i odpowiedziała takim samym gestem. Potem Kasia wskazała bawialnię
i dziewczynki pobiegły razem na zjeżdżalnię. Po chwili radośnie nurkowały w basenie z kolorowymi piłeczkami. Kasia układała z rąk różne znaki, a Ada próbowała odgadnąć ich znaczenie.
Gdy chciała zająć się rysowaniem i kolorowaniem, Ada od razu zrozumiała, o co chodzi. Wspólnie
narysowały słonia z wielkimi uszami, a na tych uszach namalowały wszystko, co symbolizuje
dźwięki: ptaki, trąbkę, gitarę, śpiewającą panią, a nawet samolot odrzutowy. Potem bawiły się
w teatrzyk dłoni i okazało się, że palcami można pokazać wiele rzeczy. Czasami Ada się myliła
i nie potrafiła czegoś zrozumieć, ale to było bardzo zabawne. Jak wiele można powiedzieć, nie
używając słów!
Wieczorem Ada wciąż rozmyślała o Kasi i o tym, jak wspaniale się z nią bawiła. Tata powiedział córeczce, że osoby niesłyszące porozumiewają się językiem migowym.
– Czy ja też mogę się nauczyć tego języka? – zapytała Ada.
– Oczywiście. A teraz zgadnij, co chcę ci przekazać – tata przytulił Adę i pocałował ją w czoło.
– Dobranoc i kocham cię! – zawołała Ada i odpowiedziała tym samym gestem. – Zrozumiałeś, tatusiu?
Tata uśmiechnął się i pokiwał głową. Miłość nie potrzebuje słów.
• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji.
R . zadaje pytania:
− Jak nazywa się język, którym porozumiewa się Kasia?
− Jakbyście się czuli, gdybyście nie słyszeli tego, co ktoś mówi?
− Spróbujcie, jak Ada, zatkać uszy i sprawdzić, czy rozumiecie, co mówi kolega/koleżanka.
R. kontynuuje rozmowę. Wyjaśnia dzieciom znaczenie pojęcia tolerancja.
Tolerancja to poszanowanie odmienności innych, ich wyglądu, sposobu komunikowania
się, wiary, kultury itd.
♥ Jesteśmy różni”– praca z obrazkiem. Omawianie wyglądu ludzi z ilustracji.
Uświadomienie konieczności akceptacji różnic w wyglądzie lub zachowaniu dla ludzi wykluczanych z powodu swojej odmienności.
Każdy z nas jest inny – są ludzie dorośli wysocy i niscy, są grubi i chudzi, niektórzy mają piegi, a inni zeza albo zadarty nos. Są tacy, którzy od dzieciństwa nie widzą, inni nie słyszą, jeszcze inni poruszają się na wózkach inwalidzkich z powodu niepełnosprawności. Świat jest też pełen ludzi różnych ras – mieszkańcy krajów Afryki mają ciemną skórę, Europejczycy białą, niektórzy rodzą się ze skośnymi oczami.To, że różnimy się między sobą, bardzo nas wzbogaca.
♥ Zabawy badawcze z wodą i piaskiem.
miska z wodą, papierowa łódeczka, słomka do napojów, taca z piaskiem, ręcznik papierowy.
Dzieci:
– puszczają papierowe łódeczki w misce z wodą i dmuchają na nie,
– lekko uderzają dłonią o powierzchnię wody,
– dmuchają w wodę przez słomki,
– na tacy z piaskiem rysują palcem różnego rodzaju kreski i fale, stawiają
kropki. Poruszają tacami, wyrównując powierzchnię piasku i rysują ponownie.
Dzieci eksperymentują .
Za każdym razem wycierają dłonie w papierowy ręcznik.
• Podsumowanie doświadczeń.
Dzieci omawiają wrażenia, opisują, jaka jest woda i piasek, jakie dźwięki można za ich pomocą wytworzyć (np. pluskanie i bulgotanie, przesypywanie)
♥ Zabawa ze światłem i cieniem.
Lampka, mazak, ciemne kredki lub flamastry, karton i wizytówka z imienie dziecka.
R. umieszcza na ścianie karton i włącza lampkę. Dziecko zajmuje miejsce przy ścianie tak, aby jego głowa znajdowała się na wysokości kartonu. R. zaznacza na kartonie profil dziecka, wykorzystując cień rzucany na arkusz papieru. Dzi przyklejają swoją wizytówkę. Zamalowują kontur swojego profilu ciemnym kolorem. R. wyjaśnia znaczenie słowa profil.
♥ Poproście rodziców , żeby przeczytali wam bajkę pod tytułem Brzydkie kaczątko. Pomoże wam to zrozumieć , jak czuje sie ktoś „inny” lub ktoś kogo ludzie uważaja za takiego.
R. pyta dziecko:
Co czuło brzydkie kaczątko?
Co robiło brzydkie kaczątko?
Jak zachowały się inne ptaki?
Jak mogły zachować się inaczej?
Jak Wy byście potraktowały kaczątko?
Co powiedziały byście brzydkiemu kaczątku?
Co powiedziały byście innym ptakom?
R. podsumowuje mówiąc, że każdy z nas ma prawo być innym i każdy z nas ma potrzebę bycia akceptowanym.
Pozdrawiam serdecznie. Życzę Wam miłego dnia. :) Jolanta Prostak
Comments are closed.