Grupa 3-latki. Smerfy

Grupa wiekowa – 3-latki    

„Nie martwcie się, jeśli Wasze dziecko powie, że się nudzi. Nie trzeba czuć się z tego powodu winnym ani zaraz sięgać po cały katalog rozrywek. Wystarczy uśmiechnąć się i powiedzieć: „Gratuluję! Jestem ciekaw, co w takim razie za chwile wymyślisz.”
Nuda nie trwa dłużej niż 20 minut. Jest to czas którego człowiek potrzebuje, żeby uwolnić się od nadmiaru bodźców z zewnątrz i wejść w kontakt z własna kreatywnością” – Jesper Juul

Temat tygodnia od 16.03 do 20.03.2020:

„ Marcowa pogoda”                                                  

Kapu-kapu, pada deszcz,

wszystko mokre wkoło,
przez kałuże sobie skacz,

śmiejąc się wesoło. .

– Niestety, znów mamy marcową pogodę – westchnęła pani, zapraszając swoją grupę do zajęcia miejsca na „zaczarowanym dywanie”. – Może wiecie, dlaczego akurat ten miesiąc płata nam takie figle? – Bo jest złośliwy? – zaczął się zastanawiać Bartek. – A może ma za mało siły, żeby pokonać zimę? – stanęła w obronie marca Joasia. – Albo po prostu… lubi, kiedy ciągle coś się zmienia – wzruszył ramionami Adaś. – Wyobraźcie sobie, że całkiem przypadkowo znalazłam odpowiedź na to pytanie – szepnęła tajemniczo pani, otwierając grubą książkę z bajkami. – Posłuchajcie. Zima już dawno powinna powędrować za siódmą rzekę i siódmą górę, a tu tymczasem sypnęło śniegiem, a mróz ścisnął tak, jakby to był grudzień, a nie marzec. – To niesprawiedliwe! – zdenerwował się deszcz. – Teraz miała być moja kolej! Wiosno!!! 145 Gdzie ty się podziewasz? – Nie uważasz, kochana, że najwyższa pora oczyścić nieco atmosferę? – zamruczał basem grzmot. – Chętnie się przyłączę! – zawtórował mu wiatr. – My też! – rozjaśniły się błyskawice. – Rozpętajmy wreszcie prawdziwą wiosenną burzę! – Jestem gotów! – zawołał ochoczo grad. – Poczekam, aż się wyszalejecie, i wtedy wyjdę na spacer – postanowiło słoneczko. – Uwielbiam przeglądać się w kałużach i kropelkach deszczu, które jeszcze huśtają się na listkach. Lubię, kiedy ptaszki, ćwierkając wesoło, suszą piórka, a dzieci biegają co sił, łapiąc na noski pierwsze wiosenne piegi. Tylko… gdzie ta Wiosna? – Witajcie, kochani! – rozległ się nagle wesoły, dźwięczny głosik. – Przepraszam za spóźnienie, ale utknęłam w zaspie. Zaraz wszystko naprawimy. Kto pierwszy chce mieć dyżur? – Ja!!! – zawołali wszyscy naraz. – To niemożliwe – zmarszczyła brwi Wiosna. – Zrobi się straszny bałagan. Pogoda zwariuje, a ludzie nie będą wiedzieli, jak się ubrać. Deszcz, wiatr, grad i słońce poszeptały chwilę między sobą i zgodziły się, że każdy powinien poczekać cierpliwie na swoją kolej. Niestety, jeszcze tego samego dnia deszcz nie wytrzymał i wpadł w sam środek słonecznej pogody, po czym – zawstydzony – znikł równie szybko, jak się pojawił. Inni natychmiast zaczęli go naśladować i zanim Wiosna zrobiła z tym porządek, minął cały marzec. – To dlatego marcowa pogoda ciągle się zmienia – zrozumiała wreszcie Ada. – Ludzie wiedzą o tym i dlatego na wszelki wypadek ubierają się na cebulkę – uśmiechnęła się pani – a wasze mamy dają wam do przedszkola pelerynki i parasole, nawet gdy rano jest ładnie. – O, chyba wygrywa słoneczko! – zauważyła Ola, zerkając przez okno

https://www.mac.pl/edukacja-przedszkolna/piosenki-olekiada

I.Pada deszcz kapu, kap, idą dzieci człap, człap, człap.
Idzie też Oli brat po kałużach człap, człap, człap.

Ref.: Dziś od rana deszczyk pada, z deszczem świetna jest zabawa.

II. Pada deszcz kapu, kap, wszyscy tańczą szlap, szlap, szlap.                                                                     I ja też, szlap, szlap, szlap, tańczę z deszczem chlap, chlap, chlap

Wycięte krople deszczu, kałuże, słomki.

Dzieci zajmują miejsca przy stolikach. Przed każdym dzieckiem leżą wycięte z papieru małe krople deszczu. Na środku stolika . umieszcza się wyciętą z szarego brystolu kałużę. Zadaniem dzieci jest przeniesienie za pomocą słomki, bez użycia rąk, kropli deszczu na kałużę.