Temat tygodnia: Moja ojczyzna 27 kwietnia(poniedziałek) Temat dnia: Zakochany w syrenie
Drogie dzieci! W tym tygodniu tematy zajęć będą dotyczyć Polski, czyli naszej ojczyzny, naszego kraju. Będziemy obchodzić święta, ważne dla małego i dużego Polaka. Dzień Flagi -2 maja i Święto Konstytucji 3 maja, które odbędzie się 3 maja. Poznacie tradycje związane z obchodzeniem świąt państwowych. Zapoznacie się z wygładem mapy Polski. Zapoznacie się z legendą i historią, powstania naszego kraju i stolicy, czyli miasta Warszawa. Utrwalicie nazwy i wygląd symboli narodowych.
Oglądanie widokówek, książek, albumów o Warszawie. Dz. opisują charakterystyczne miejsca Warszawy.
Dzieci podają nazwę kraju, w którym mieszkają, kończą zdanie Polska to… R. zapisuje propozycje dziecka na konturze mapy Polski. Ozdabianie napisu Polska według własnego pomysłu.
- Ćwiczenia poranne
- Zabawa orientacyjno-porządkowa Hop – bęc.
Dzieci maszerują w różnych kierunkach po sali. Na hasło: Hop wyskakują w górę, a na hasło: Bęc – przykucają. Po wykonaniu tych czynności ponownie przechodzą do marszu.
- Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Sięgnij jak najwyżej.
Dzieci wspinają się na palce, wyciągają ręce naprzemiennie w górę, aby sięgnąć jak najwyżej; następnie wykonują siad klęczny, przyciskają głowę do kolan – starają się zwinąć w jak najmniejszą kulkę.
- Ćwiczenia nóg Jak sprężynka.
Dzieci wykonują rytmiczne przysiady i wspięcia w tempie uderzeń R. w bębenek.
- Ćwiczenie równowagi Kto potrafi?
Dzieci dotykają prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie; wytrzymują chwilę w tej pozycji.
Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Zakochany w syrenie.
- Oglądanie mapy Polski.
Dzieci oglądają mapę. R. wyjaśnia, co oznaczają poszczególne kolory. Odszukują Wisłę, Bałtyk i Warszawę (R. pomaga w razie problemów). R. wskazuje miejscowość zamieszkania dzieci.
- Słuchanie opowiadania. Książka (s. 72–73).
Ada wróciła z tatą z przedszkola i od razu zaczęła opowiadać o wydarzeniach dnia.
− Dzisiaj rysowaliśmy Syrenkę – powiedziała.
− Taki stary samochód? – zdziwił się Olek, który wiedział wszystko o dawnych modelach samochodów takich jak trabant, syrenka i warszawa.
− Sarenkę? – zapytała mama, która w tym czasie miksowała truskawki i nie dosłyszała głosu córeczki.
− Ojejku, nikt mnie nie rozumie – westchnęła Ada i rozwinęła swój rysunek.
− Syrenka warszawska! Kobieta z ogonem ryby i z tarczą − zawołał Olek. − Znam ten pomnik, bo byliśmy tam z klasą.
− Jeśli chcesz, to opowiem ci legendę o tym pomniku i o powstaniu Warszawy – zaproponowała Ada.
− Chcę.
Ada wyjęła jedną ze swoich małych lalek i owinęła jej nogi wstążką, tak, żeby przypominała ogon ryby. Zaczęła opowiadać:
− W pewnej wiosce żyła sobie piękna syrena, która nie była zwykłą dziewczyną, bo zamiast nóg miała płetwę. Mieszkała w rzece Wiśle. Czasami wychodziła na brzeg, żeby rozczesać włosy…
− Ada udawała, że rozczesuje lalce blond czuprynę. – Syrenka pięknie śpiewała i czarowała swoim głosem rybaków.
Ada odszukała drugą lalkę, której kiedyś obcięła włosy, podała ją Olkowi i powiedziała:
− To będzie rybak. Ma na imię Wars.
− Ja mam go udawać?
− Tak.
− I co mam robić? – zapytał Olek.
− Masz być zakochany – wyjaśniła Ada.
− Ja?
– Tak! Wars zakochał się w syrenie i uratował ją przed innymi rybakami. Oni zarzucili na nią sieci, bo chcieli ją zanieść królowi, żeby dostać dużo pieniędzy. Zatkali sobie uszy, żeby nie słyszeć jej śpiewu.
− A co by się stało, gdyby usłyszeli?
− Ten, kto ją usłyszał, wchodził do rzeki i już nigdy nie wracał. Zwykli ludzie nie mogą żyć pod wodą.
− Wiem. Ludzie mają płuca, a ryby skrzela. Dzięki temu ryby mieszkają pod wodą. I ta twoja syrena też. Ada przyniosła z kuchni pustą siatkę po cebuli, która przypominała sieć i wrzuciła do niej swoją lalkę.
− Uratuj mnie, piękny rybaku, a zaśpiewam ci najpiękniejszą pieśń na świecie! – powiedziała.
− Nie śpiewaj mi, bo wpadnę do Wisły i nie wrócę! Zatkałem sobie uszy – powiedział Olek.
− Ojej! Już dawno wyjąłeś sobie zatyczki z uszu i dlatego jesteś zakochany. Taka jest legenda, a my się tylko bawimy. Ratuj syrenę!
− Zakradnę się nocą, kiedy inni rybacy będą spali i rozetnę sieci. Będziesz mogła wrócić do Wisły.
− Pospiesz się, bo nie mogę żyć długo bez wody! – pisnęła Ada.
Olek wyplątał syrenę z cebulowej sieci i powiedział:
− Jesteś wolna. Możesz wracać do domu.
− Dziękuję ci, dzielny rybaku? Jak masz na imię?
− Olek.
− Przecież się bawimy! – przypomniała Ada.
− No dobrze… mam na imię Wars. A ty, jak masz na imię, piękna panno?
− Jestem Sawa. Widziałam cię wiele razy na brzegu rzeki.
− Przychodziłem tu łowić ryby, ale zawsze czekałem na ciebie. Jesteś taka piękna.
− Och! Rybacy tu biegną! Zobaczyli, że mnie uwolniłeś! Nie wyjdę już na brzeg Wisły, chyba, że waszej wiosce będzie groziło wielkie niebezpieczeństwo. Wtedy was obronię! Żegnajcie!
− Żegnaj! – powiedział Olek.
− Przecież ty masz iść ze mną, bo mnie kochasz – przypomniała Ada.
− Idę z tobą, Sawo! – zawołał Olek.
Po chwili obie lalki wylądowały pod tapczanem, który udawał rzekę Wisłę. Ada opowiadała dalej:
− Wars i Sawa zniknęli pod wodą, i nikt ich już nie widział. Na miejscu wioski powstało miasto Warszawa, w którym mieszkamy –zakończyła.
− Wiesz co, może pójdziemy w sobotę z mamą i tatą obejrzeć pomnik Syrenki nad Wisłą? Sprawdzimy, czy ma skrzela.
− Mówiłeś, że byłeś tam z klasą.
− Ale chcę iść jeszcze raz.
− Hm… ty chyba naprawdę zakochałeś się w tej Sawie – zachichotała Ada.
- Rozmowa na temat opowiadania:
− O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu?
− Kto pomógł jej przedstawić legendę?
Wspólne opowiadanie legendy o powstaniu Warszawy.
5-latki Karta pracy, cz. 4, s. 29.
Rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal.
- Czytanie tekstu w książce. Książka (s. 72–73).
Słuchanie tekstu czytanego przez lub R.
Zabawa ruchowa Statki płyną po rzece. Piłka. W zabawie uczestniczą członkowie rodziny. R. pyta: Jakie znacie duże rzeki w Polsce?
Ustawiamy się (siadamy) w rzędzie – Jesteśmy rzekami: Odrą bądź Wisłą, po których płyną statki– piłka. Podajemy ją z rąk do rąk nad głowami. Ostatnia osoba z rzędu, która dostanie piłkę, przechodzi na jego początek i statki płyną dalej.
Zabawa ruchowa Od gór do morza. Mapa Polski.
R. zaprasza dzieci na wycieczkę. Wskazuje na mapie Polski:
– góry – dzieci naśladują wspinanie się po górach,
– miasto – dzieci spacerują i rozglądają się,
– morze – dzieci kładą się na dywanie i naśladują pływanie.
4- LATKI Karta pracy, cz. 2, nr 43. Dzieci: oglądają zdjęcia,
− odczytują podpisy z R. (R. czyta wyrazy, a dzieci mówią nazwy zdjęć),
− mówią, które z tych miejsc chciałyby odwiedzić,
− rysują budynki po śladach.
Słuchanie piosenki Syrenka (sł. i muz. Krystyna Gowik). Rozmowa na temat tekstu piosenki.
- Stoi Syrenka nad Wisłą
i patrzy na rzeki fale.
Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,
no i nie boją się wcale.
Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,
no i nie boją się wcale.
To nie jest żywa Syrenka,
to pomnik Warszawę chroni.
Bo, jak mówi stara legenda:
Syrenka miasta broni.
Bo, jak mówi stara legenda:
Syrenka miasta broni.
Ref.: Nasza Warszawa, nasza stolica
ciągle Syrenkę zachwyca.
A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp
swoją piosenkę: Chlup, chlup, chlup, chlup.
A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp:
Chlup! Chlup! Chlup!
- Kiedyś prawdziwa Syrenka
w falach tej rzeki mieszkała.
Siadała czasem na brzegu Wisły
i cudne pieśni śpiewała.
Siadała czasem na brzegu Wisły
i cudne pieśni śpiewała.
Złapali ją w sieć rybacy,
spać poszli, bo nocka była,
lecz najmłodszy z nich ją wypuścił,
bo bardzo go prosiła.
Lecz najmłodszy z nich ją wypuścił,
bo bardzo go prosiła.
Ref.: Nasza Warszawa…
III. I odtąd dzielna Syrenka
ze swojej wielkiej wdzięczności
postanowiła strzec tego miasta,
pilnować jego wolności.
Postanowiła strzec tego miasta,
pilnować jego wolności.
Jest herbem miasta Warszawa,
stolicy naszego kraju.
I Polacy, duzi i mali,
Syrenkę odwiedzają.
I Polacy, duzi i mali,
Syrenkę odwiedzają.
Ref.: Nasza Warszawa…
− Co to jest stolica?
− Jak nazywa się stolica Polski?
− Jak nazywa się najdłuższa z polskich rzek?
− O kim opowiada piosenka?
− Czy znacie legendę o Syrence?
− Gdzie w Warszawie można spotkać Syrenkę?
− Co to jest herb?
- Nauka refrenu na zasadzie echa muzycznego. Próby śpiewu pierwszej zwrotki.
Odnajdywanie obrazka z polską flagą.
Obrazki z flagami różnych państw, w tym obrazki z flagami Polski i Monako. Dziecko odnajduje wśród nich flagę Polski. Następnie poszukuje obrazka, który bardzo przypomina flagę Polski. Wskazują różnice.
- Układanie z białych i z czerwonych prostokątów flagi Polski.
Biały prostokąt i czerwony prostokąt dla każdego dziecka (np. 1 cm x 3 cm). Dzieci układają z prostokątów sylwetę flagi Polski. Kończą wypowiadane przez R. zdanie: Flaga Polski jest…(biało-czerwona).
Piękny jest nasz kraj – twórcza zabawa plastyczna.
- Wybieranie spośród obrazków zdjęć (wyciętych z kolorowych czasopism) różnych zakątków naszego kraju tych, które dzieciom podobają się najbardziej. Omawianie, co one przedstawiają; uzasadnianie swojego wyboru.
Obrazki/zdjęcia wycięte z czasopism.
- Zagadki pantomimiczne Co można tam robić?
Mapa Polski.
R. pokazuje na mapie określone rejony Polski: góry, jeziora, las, morze. Tłumaczy co można robić w tych miejscach. Dziecko odgaduje, gdzie może przebywać R.
- Wykonanie pracy plastycznej. Zdjęcia lub obrazki (wycięte z czasopism) przedstawiające różne miejsca Polski, farby, kredki, pastele olejne, kartki, klej.
Zaproponowanie wykonania obrazka przedstawiającego miejsca, które dzieciom się podobają, z jednoczesnym uchwyceniem różnorodności polskiego krajobrazu.
- Pokaz i omówienie sposobu wykonania pracy. Naklejanie pośrodku kartki zdjęcia lub obrazka (wyciętych z kolorowych czasopism) wybranego przez dziecko; dorysowywanie – według pomysłów dzieci – z każdej strony kredkami, farbami brakujących elementów w taki sposób, aby z naklejonym elementem tworzyły jedną całość.
5-latki
Rebus fonetyczny – Skąd pochodzą dzieci? R. pokazuje sylwety chłopca i dziewczynki (Ady i Olka – okładka książeczki), prosi, aby dzieci odgadły, z jakiego kraju oni pochodzą. Dzieci różnicują pierwsze głoski w nazwach przedmiotów przedstawionych na obrazkach, łączą je po przypomnieniu wszystkich podanych głosek przez R. i odgadują nazwę kraju, Np.: parasol, oko, lody, sanki, kot, agrest – Polska.
Zabawa Rozwijamy zdania. Obrazek szarego kota pijącego mleko z niebieskiej miski.
R. pokazuje obrazek kota pijącego mleko z niebieskiej miski. Podaje zdanie i mówi, że dodając kolejne słowa będziemy rozwijali je. Np.: Kot pije mleko. Brązowy kot pije mleko. Brązowy kot pije mleko z miski. Brązowy kot pije mleko z niebieskiej miski. Potem R. może pokazać inne obrazki, podaje proste zdania, a dzieci podając słowa – rozwijają je.
Pozdrawiam Małgorzata Jastrząb